Α. ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ («ΑΠΕ»): -- Κυρία Παπαρήγα δε φοβάστε, μετά από τη νέα επίθεση που ασκείτε σήμερα στο ΠΑΣΟΚ, όπως λέτε «με εταίρο το ΛΑ.Ο.Σ», μην κατηγορήσουν εσάς εκ νέου ότι εσείς είστε ο εταίρος της κυβέρνησης ακόμα μια φορά; Σε μια δύσκολη περίοδο γι' αυτή, που βλέπουμε και από τις δημοσκοπήσεις ότι βρίσκεται σε τροχιά να χαθεί η εξουσία;

-- Η δύσκολη περίοδος δεν είναι για την κυβέρνηση και δεν μας απασχολεί καθόλου η δύσκολη περίοδος της κυβέρνησης. Η δύσκολη περίοδος είναι για το λαό, αυτή είναι η δύσκολη περίοδος. Εμείς θέλουμε να γίνει ακόμα πιο δύσκολη η ζωή της κυβέρνησης, όσο γίνεται πιο δύσκολη, να μην μπορεί να φέρει ούτε ένα νόμο στη Βουλή αντιλαϊκό, να το σκέφτεται. Οπως δεν μας ενδιαφέρει επίσης και ποια άλλα κόμματα, που στηρίζουν το σύστημα, αν είναι ή δεν είναι σε δύσκολη περίοδο.

Το ότι λοιπόν δε μας ενδιαφέρει καθόλου η μακροημέρευση της κυβέρνησης, δε σημαίνει ότι θα κολλήσουμε στο ΠΑΣΟΚ. Κάποτε υποστηρίζαμε κι εμείς, σε μία περίοδο που έτσι φαίνονταν τα πράγματα, ότι το ΠΑΣΟΚ ήταν καλύτερο από τη Νέα Δημοκρατία.

Σήμερα όμως, δεν έχουμε κανένα δικαίωμα, ακριβώς σε μία τόσο τραγική και δύσκολη φάση για το λαϊκό κίνημα με αυτά τα μέτρα που έρχονται, να συνδράμουμε κι εμείς με αυταπάτες, ότι είναι προτιμότερο το ΠΑΣΟΚ απ' ό,τι είναι η Νέα Δημοκρατία. Εμείς λέμε το εξής πράγμα: Πρέπει να απεγκλωβιστείς και από τους δυο.

Εμείς υποστηρίζουμε ότι αυτό που μπορεί να γίνει στο επόμενο διάστημα είναι να παρέμβει ο λαός μαζικά, νέες δυνάμεις να μπουν στο κίνημα.

Δεύτερον, όταν θα γίνουν οι εκλογές τα δύο κόμματα να είναι πραγματικά αποδυναμωμένα. Στις ευρωεκλογές αποδυναμώθηκαν με την αποχή. Βέβαια την πληρώσαμε όλοι την αποχή, αλλά αποδυναμώθηκαν αυτά τα δύο κόμματα από την αποχή, τη μεγάλη αποχή. Τώρα πρέπει να αποδυναμωθούν με την ενεργητική συμμετοχή και την καταψήφισή τους. Πώς θα αποδυναμωθούν; Με την ενίσχυση του ΚΚΕ. Είναι αυτή η δύναμη που μπορεί να τους αποδυναμώσει παραπέρα.

Χίλιες φορές να έχουμε μία αδύναμη κυβέρνηση, που τρέμουν τα πόδια της, από το να έχουμε μία κυβέρνηση ισχυρή αντιλαϊκή. Θέλουμε μια αδύναμη κυβέρνηση για να την πετσοκόψουμε στην πορεία, είτε αυτή θα είναι της Νέας Δημοκρατίας είτε του ΠΑΣΟΚ.

Και τέλος, δεν μπορεί το ΠΑΣΟΚ να πηγαίνει όλο και πιο συντηρητικά, και εμείς να του γεμίζουμε τις τσέπες και τα ταμεία με ψήφους... Οχι, δεν θα παίξουμε αυτό το παιχνίδι!

Εξάλλου το ΠΑΣΟΚ έχει βοηθούς, έχει τον Καρατζαφέρη. Οπως τον έχει και η Νέα Δημοκρατία. Τώρα ο Καρατζαφέρης ρίχνει τα χαρτιά και σου λέει: το χαρτί είναι με το ΠΑΣΟΚ. Αύριο θα πάει με τη Νέα Δημοκρατία πάλι. Εχουν βοηθούς. Ο ΣΥΡΙΖΑ βλέπω προσανατολίζεται σιγά σιγά εκεί με το μαλακό. Δεν καταλαβαίνω γιατί ο λαός έχει ανάγκη από ένα ΚΚΕ που αποπροσανατολίζει και αποδυναμώνει το κίνημα, δεν το προειδοποιεί, δεν το προετοιμάζει έστω για το αύριο!

Κ. ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ («ΚΟΚΚΙΝΟ»):-- Μια και θίξατε το σημαντικό θέμα των παρακολουθήσεων, υπάρχουν περιθώρια αντίδρασης πολιτών, διαδηλωτών απέναντι στις κυβερνητικές προθέσεις για 24ωρη λειτουργία καμερών, ίδρυση τράπεζας DNA, ονομαστικοποίηση κινητών τηλεφώνων;

-- Βεβαίως, τίποτα δεν πρέπει να πέφτει στο τραπέζι ως σχεδιασμός και να μην υπάρχει αντίδραση. Και βεβαίως χρειάζονται αντιδράσεις. Για τις κάμερες έχουν γίνει αρκετές κινητοποιήσεις. Θυμάστε τις κουκούλες στις κάμερες, θυμάστε το κατέβασμα των καμερών, ο δήμαρχος της Νίκαιας ο Στέλιος Μπενετάτος έχει πάει στο δικαστήριο πολλές φορές.

Το DNA, όλων το DNA τώρα, καταλαβαίνετε, θα είναι στην Υπηρεσία, υποτίθεται κατά του οργανωμένου εγκλήματος. Το οργανωμένο έγκλημα το οποίο διασυνδέεται με επιχειρηματίες. Και θα το λύσουνε το ζήτημα με το DNA! Βεβαίως χρειάζονται κινητοποιήσεις.

Θα λέγαμε και το εξής πράγμα: Κάθε περίοδος δεν προσφέρεται πολλές φορές για τυποποιημένες μορφές κινητοποιήσεων. Αλλά δε σημαίνει ότι επειδή έχουμε καλοκαίρι το κόβουμε πλάι, πάμε κάνουμε τα μπάνια μας και γυρνάμε από τα μπάνια να δούμε τι θα κάνουμε.

Μία σκέψη: Δεν πρέπει να υπάρχει γειτονιά και τόπος δουλειάς που δε θα συζητιούνται αυτά τα πράγματα. Διότι εμείς διαπιστώνουμε ότι υπάρχει και έλλειψη ενημέρωσης. Πρέπει κάθε μέρα στους χώρους δουλειάς και στους χώρους κατοικίας να υπάρχει η ενημέρωση. Αποφασίστηκε αυτό, έγινε εκείνο, συζήτηση, ερωτήσεις, απαντήσεις, ξεκαθάρισμα. Και εδώ πρέπει να τα αναλάβουν αυτά το μαζικό κίνημα, οι μαζικές οργανώσεις, πέρα από την αυτοτελή δράση των κομμάτων.

Η ενημέρωση είναι για να ξεφοβηθεί ο κόσμος, για να συνενωθεί, για να υπάρχει αντίδραση και αντίσταση. Και εδώ πρέπει να ξεπεραστούν και φόβοι και φοβίες. Διότι πρέπει να ξεπεράσεις το φόβο "με παρακολουθούν". Κύριε, εγώ θα κάνω απεργία, εγώ θα δράσω, εγώ θα πάω στη συγκέντρωση, εγώ θα σηκώσω τη σημαία, εγώ θα κάνω την αφισοκόλληση. Διότι δεν έχεις άλλη λύση. Ο φόβος θα εντείνει και τους μηχανισμούς παρακολούθησης. Οταν οι μηχανισμοί παρακολούθησης δουν ότι φοβάσαι...

Δηλαδή η απάντηση στην παρακολούθηση δεν είναι η περιφρούρηση της ιδιότητάς μου ως αγωνιστή ή ως κομμουνιστή ή ως συνδικαλιστή ή οτιδήποτε άλλο. Είναι η πιο μαζική κινητοποίηση και απάντηση. Το Πορτογαλικό Κόμμα είπε: αρνούμαι να σας καταθέσω ονόματα μελών του κόμματος και την ίδια ώρα παρέλασαν 50.000 μέλη του κόμματος έχοντας το κομματικό βιβλιάριο με τα ονόματά τους στο χέρι...

Καταλαβαίνετε; Είναι άλλο πράγμα το να πάω να σου δίνω εγώ λογαριασμό πόσα μέλη έχω και τα ονόματά τους και άλλο πράγμα ο κομμουνιστής να κρύψει την ιδιότητά του. Αλίμονο! Αυτό δεν είναι περιφρούρηση. Αρα λοιπόν, υπάρχουν πολλοί τρόποι να σπάσει η φοβία.

Αλλά δε θα συμφωνήσω με αυτούς που λένε: Γιατί φοβάστε να δώσετε τα ονόματα; Είναι θέματα αρχής για μας. Δε δίνουμε στις Υπηρεσίες και στους μηχανισμούς τα ονόματα των κομμουνιστών, των φίλων και οπαδών. Καταρχήν πρέπει να έχουμε και την έγκρισή τους. Αλλά δεν τα δίνουμε. Οποιος θέλει ας πάει να το πει μόνος του: "Εγώ έδωσα τόσα λεφτά στο ΚΚΕ". Και το γράφουμε και στον "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ" στην πρώτη σελίδα, ευχαρίστως. Και θέλουμε να τα γράφουμε αυτά, για να παρακινούνται κι άλλοι.

Κ. ΖΑΓΑΡΑΣ («ΑΥΓΗ»):-- Μιλήσατε σήμερα για την ανέγερση νέου κτιρίου για τη φύλαξη του ιστορικού Αρχείου του Κόμματος. Η ερώτηση είναι: Οταν πραγματοποιηθεί η ανέγερση, το ιστορικό αρχείο θα είναι ανοιχτό στο σύνολό του στους ιστορικούς και τους νέους ερευνητές;

-- Βεβαίως θα είναι ανοιχτό. Αλλη ιστορία κι αυτή, τι έχουμε ακούσει πάνω σε αυτό το θέμα! Πρέπει δε να σας πω, επειδή και ένα μέρος του ιστορικού μας Αρχείου έχει κλαπεί, όπως ξέρετε, και είναι σε ίδρυμα που δεν του ανήκει - γιατί μιλάμε για Αρχείο του ΚΚΕ, δεν μιλάμε για αρχείο του φιλανθρωπικού συλλόγου ή του ορειβατικού - δεν υπάρχει τίποτα από την ιστορία του Κόμματος που να φοβόμαστε να δημοσιοποιηθεί. Αυτό το Αρχείο ήταν κλειστό. Το παραλάβαμε το '91 και πριν αποφασίσουμε πώς θ' ανοιχτεί, πώς θα καταταγεί γιατί δεν ήταν εκσυγχρονισμένο, πλημμύρισε... Και ακόμα συνεχίζεται η προσπάθεια διάσωσης του πρωτότυπου, γιατί δε φτάνει να έχεις αντίγραφα. Ενα αρχείο πρέπει να είναι πρωτότυπο, δε μπορεί να είναι αντίγραφο.

Ηδη λειτουργεί ένα μέρος του Αρχείου, προβάλλεται μέσα από το Ιδρυμα «Αρχείο - Βιβλιοθήκη Χαρίλαος Φλωράκης». Και το Αρχείο και το σπίτι του Χαρίλαου, μας ενδιαφέρει να το επισκέπτονται φοιτητές Ιστορικών Σχολών, ερευνητές αλλά και άνθρωποι που δεν έχουν πτυχία, θέλουν όμως να δουν το πρωτότυπο και ν' ασχοληθούν με θέματα Ιστορίας.

Εμείς μάλιστα έχουμε κοινοποιήσει αυτή την υπόθεση σε πανεπιστήμια, σε ιδρύματα, σχολεία, μαθητές, όχι να έρθουν για να κάνουν περιήγηση. Να μπαίνουν εκεί για να μάθουν και να δουν. Επομένως το Αρχείο θα είναι εκτεθειμένο για να το αξιοποιήσουν οι ερευνητές, ανεξαρτήτως αν χρησιμοποιούν την ίδια μεθοδολογία με τη δική μας.

Θα σας πω με την ευκαιρία: Οταν ένα αρχείο δεν έχει ανοιχτεί, δε μπαίνει στη δημοσιότητα. Πείτε μου ένα ίδρυμα που έχει ένα αρχείο που το δίνει στο κοινό πριν το ανοίξει και δει τι έχει το αρχείο μέσα. Κανένας δεν το κάνει αυτό. Δεύτερον: Υπάρχουν πράγματα μέσα στο Αρχείο που όταν τα δεις όλα στο σύνολό τους μπορείς να πεις «ξέρεις, αυτό δε δημοσιοποιείται»; Εγώ θα πω ναι. Και το ίδιο κάνουν όλα τ' αρχεία. Και να σας πω ένα παράδειγμα: Ζητήθηκε από το ιστορικό Αρχείο, πράγματα τα οποία έχει εκείνο και δεν έχουμε εμείς, ζητήθηκε ο φάκελος του Νίκου Ζαχαριάδη.

Σου λέει, πρώτον πρέπει να έρθει να το ζητήσει συγγενής. Δεύτερον, μέσα μπορεί να υπάρχει ένα προσωπικό σημείωμα κάποιου που να μη θέλει να βγει στην ιστορία. Εμείς το καταλαβαίνουμε αυτό. Εφερα τώρα το παράδειγμα του Ζαχαριάδη για να καταλάβετε ότι μιλάμε για πρόσωπα. Η μέσα σ' ένα αρχείο μπορεί να υπάρχει ένα προσωπικό γράμμα δικό μου που να έστειλα στο Κόμμα, ένα προσωπικό μου θέμα, έχω αυτό το πρόβλημα υγείας, έχω εκείνο ή εκείνο... Σε όλα τ' αρχεία υπάρχουν τέτοια, φαντάζομαι, τέτοια πράγματα πολύ προσωπικά.Θθέματα που δεν έχουν σχέση με την ιστορία, όλα τ' αρχεία τα περιφρουρούν.

Και να σας πω και μια άλλη πλευρά: Γράφει ένας: «Ο αδερφός μου που εκτελέστηκε, οδήγησε στο κρησφύγετό του ο τάδε». Μπορεί να υπάρξει αυτό; Μπορεί. Θα το δώσετε στη δημοσιότητα; Τι λέτε; Πρέπει; Δηλαδή υπάρχουν και τέτοια θέματα. Μπορεί να υπάρχει το παιδί αυτουνού. Η «ο τάδε άνθρωπος, γείτονάς μου, με κατέδωσε»...

Σας έφερα παραδείγματα για να σας πω ότι δεν είναι ζητήματα που έχουν σχέση με κομματικά θέματα, με κομματική γραμμή, κομματικές αποφάσεις και χειρισμούς. Αλλά υπάρχουν τέτοια θέματα και δε νομίζω ότι για την ιστορική έρευνα έχει σημασία αυτό.

Θα σας πω κι άλλη περίπτωση, που έχουμε δημοσιεύσει στον «Ριζοσπάστη» και βάζαμε τελίτσες, που είναι από το Αρχείο του Κόμματος. Είχαμε περιπτώσεις γυναικών κρατουμένων που βιάστηκαν από χωροφύλακες. Προϊόν βιασμού ήταν ένα παιδί. Εμείς δημοσιεύσαμε, αλλά δεν προβάλαμε τα ονόματα των γυναικών. Για πείτε μου, αυτή η γυναίκα είχε πει στο παιδί της την αλήθεια; Μπορεί να του είχε πει «ο πατέρας σου πέθανε» ή «ο πατέρας σου ήταν αντάρτης και πέθανε», ποιος ξέρει...

Ενα αρχείο, όταν δεν έχει ανοιχτεί πλήρως, δεν μπορείς να πεις «μπάτε σκύλοι αλέστε». Υπάρχουν αυστηρά προσωπικά θέματα. Κι αυτό που λέμε εμείς ισχύει για όλα τ' αρχεία. Και για τ' αρχεία του υπουργείου Εξωτερικών, όλα. Παίρνεις ας πούμε ένα αρχείο ενός πολιτικού. Μπορεί μέσα εκεί να λέει κάτι για το παιδί του ή για την πεθερά του. Θα το δώσεις αυτό; είναι πολιτικό ζήτημα; Τέτοια πράγματα βεβαίως θέλουν μια φροντίδα. Αλλά δεν έχουμε τίποτα να κρύψουμε.

Π. ΜΠΙΤΣΙΚΑ («ΒΗΜΑ»): -- Είπατε κάποια στιγμή ότι «ο ταξικός αντίπαλος μας χειροκρότησε ή μας χάιδευε όταν κάναμε παρέκκλιση από τις αρχές μας». Εχετε κάποιες περιπτώσεις στο νου σας;

-- Το '89-'91, χάιδευε από τον Γκορμπατσόφ μέχρι μια σειρά στελέχη που τώρα δεν είναι στο Κόμμα. Πώς το εξηγείτε αυτό; Πώς συνέπεσε δηλαδή όλα τα «ικανά» στελέχη να ήταν αυτά που έφυγαν από το Κόμμα και όλα τ' «ανίκανα» και τα... διανοητικά καθυστερημένα να είναι αυτοί που έμειναν στο Κόμμα; Εγώ σας λέω, ας πούμε ένθεν και ένθεν υπήρχαν και ικανοί και λιγότερο ικανοί, φυσικό είναι αυτό.

Δε θέλουμε να κάνουμε έκδοση, αλλά άμα εκδίδαμε τι είχε γραφεί το '89-'91... Ειλικρινά σας λέω, να μιλήσω για τον εαυτό μου τουλάχιστον - τα είχα ξεχάσει πολλά απ' αυτά, γιατί δε θέλω να τα θυμάμαι κι ούτε μ' ενδιαφέρει. Δε θέλεις να κυριαρχείσαι απ' αυτό το κλίμα. Και τα ξαναδιαβάζω τώρα και λέω αμάν τι είχε γραφτεί!... Μην κάνουμε και καμιά έκδοση στο τέλος, δεν έχουμε τέτοια σκέψη. Να δείτε τι γραφόταν... Γιατί έχει σημασία τι έγραφαν και τι βγήκε. Τι επιβεβαιώθηκε από αυτά που έγραψαν.

...Τα τσουβάλια που έμπαιναν στον Περισσό με τα ρούβλια που τα κουβάλαγε ο Χαρίλαος... Μπορείτε να φανταστείτε τον Χαρίλαο να μπαίνει στον Περισσό... Μα τέτοια γράφονταν. Με τσουβάλια ρούβλια για προσωπική περιουσία. Ποια ήταν η προσωπική του περιουσία; Και να τα κάνει τι; Κότερα και διάφορα; Αυτά δε γράφονταν; 'Η μην πούμε κάτι μακαρίτες τι έλεγαν; Τέλος πάντων...

Π. ΚΑΠΕΤΑΝΟΠΟΥΛΟΣ («ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ»):-- Σήμερα επιλέξατε ως κόμμα ν' απαντήσετε πολιτικά στις σκιές που ορισμένα στελέχη από τους πολιτικούς χώρους που κατονομάσατε προσπαθούν να ρίξουν στο ΚΚΕ. Είναι στις προθέσεις σας και επιμένετε ν' απαντήσετε και με προσφυγή στη Δικαιοσύνη εφ' όσον δεν προσκομιστούν αποδείξεις για τα όσα καταμαρτυρούνται σε βάρος του κόμματός σας;

-- Κοιτάξτε, είναι ένα θέμα που το συζητήσαμε και σε όλο το Κόμμα. Ξέρετε ότι εμείς ολοκληρώσαμε τις διαδικασίες σε όλο το Κόμμα, συζήτησης πάνω στην ανακοίνωση της Κεντρικής Επιτροπής, την Κυριακή θα υπάρχει η απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής για τις ευρωεκλογές, όπου έχει συζητηθεί σε όλο το κόμμα, στα όργανα της ΚΝΕ και συζητούν τώρα και οι Οργανώσεις Βάσης της ΚΝΕ και παράλληλα κάνουμε και συσκέψεις.

Το θέμα έχει ως εξής: Εμείς όντως είπαμε, μη μας αναγκάσετε να κάνουμε μήνυση. Αυτό το είπαμε. Μη μας αναγκάσετε. Δε θέλουμε. Δε γίνεται η αντιπαράθεση με τα Δικαστήρια. Επομένως είναι ένα ζήτημα που θα το εξετάσουμε. Γιατί σας λέω να το εξετάσουμε; Εδώ τώρα πρέπει να κάνεις μια ολόκληρη λίστα με διαφορετικά θέματα για να κάνεις μηνύσεις. Αλλα είναι συγκεκριμένα, άλλα είναι βολές, τα παίρνουν πίσω κτλ. Αν κάνεις για τα πολύ συγκεκριμένα και δεν κάνεις για τ' άλλα, τα οποία πότε τα λένε έτσι και πότε αλλιώς, θα σου πουν «άρα ισχύουν τ' άλλα». Είναι σύνθετο το ζήτημα.

Δεν είναι και τόσο απλό όπως καταλαβαίνετε. Π.χ. δεν έχουμε καμία μετοχή στο ΓΕΡΜΑΝΟ. Είναι ένα συγκεκριμένο θέμα. Αλλά εδώ τώρα κυκλοφορούν κι άλλες λίστες από δω κι από κει, και τις παίρνουμε τις λίστες. Ακούμε διάφορα άλλα. Αλλα ακούμε άλλα δεν ακούμε, άλλα είναι λίστες, άλλα είναι επίσημα, άλλα μας διοχετεύονται ανεπίσημα, ό,τι θα πούνε.

Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι άμα αρχίσεις, ή που θα κάνεις μια βιομηχανία μηνύσεων, και βέβαια δε γίνεται. Επομένως δεν είναι ότι φοβόμαστε να κάνουμε μήνυση. Εμείς φυσικά, όταν φτάσει ο κόμπος στο χτένι, θα κάνουμε. Αλλά εδώ τώρα πια παίρνουν το χαρακτήρα πραγματικά μιας οργανωμένης προβοκάτσιας, η οποία υπήρχε πριν το 2009, από το 2007 και μετά μέχρι τις ευρωεκλογές. Και συνεχίστηκε. Κι όταν ετοιμάζεται μια προβοκάτσια μπορεί να μη βγει ακριβώς στο μήνα που προβλέπεις, αλλά συνεχίζεται.

Επομένως το ουσιαστικότερο που κάνεις, είτε κάνεις μήνυση είτε όχι, είναι η πολιτική αντεπίθεση. Κι εμείς θα καταφύγουμε στο λαό. Και θα καλέσουμε το λαό να μας στηρίξει σ' αυτή την υπόθεση και μάλιστα και με τον οβολό του. Διότι για να τα βγάλεις πέρα στην ενημέρωση του λαού πρέπει να έχεις και μέσα και έντυπα κλπ. Και δεν πρόκειται να κάνουμε πίσω.

Επομένως θα υπερασπιστούμε τον εαυτό μας με όλους τους τρόπους, κοιτάζοντας πάντα ποιος είναι ο καλύτερος και ο προσφορότερος.